آیا براستی شیعه هستیم؟
سخنی تحت عنوان مذکور از امام خمینی از تلویزیون پخش شد که بس عبرت آموز و تکان دھنده بود. این
سخن که در آخرین ایام حیات آن بزرگوار بر زبان آمد دال بر یک ھشدار به کل مردم وخاصه داعیان انقلاب
و ایمان بود.
« شیعه » به لحاظ لغت یعنی پیرو . منتھی نه ھر نوع پیروی بلکه یک پیروی ویژه. وگرنه ھمه آحاد بشری
غریزتاً مشغول تقلید از ھمدیگر و از سران کفر یا ایمان خود ھستند ولی شیعه نامیده نمی شوند : خلق
را تقلید شان بر باد داد. لذا این پیروی مقلدانه که ذاتی بخیلانه و کافرانه دارد به حساب شیعه گری نمی
آید. شیعه یعنی پیروی مریدانه و قلبی وبا شوق از اولیاء وعرفا و امامان. این ھمان مکتب علی(ع) است
. تشیع بعنوان قلب اسلام بمعنای ارادت قلبی و عرفانی ( و نه کورکورانه) از یک انسان مؤمن و عارف به
مثابه امام است در درجات. و لذا ھر کسی بسته به درجه ایمان و معرفت خود دارای امام خاص خود می
باشد ھمانطور که در واقعه غدیر خم که دانشگاه تشیع است علی با محمد بیعت کرد و شیعه او شد و
سلمان ھم با علی ، و کمیل و عمار و مقداد ھم با سلمان و ..... و این یک جریان واحد است درست مثل
سلسله مراتب آموزش در کلاسھای درس مدارس که ھر گروھی معلم خاص خود را دارند.
پس تشیع مکتب عشق مبتنی بر ایمان و معرفت است . حال بقول امام خمینی آیا براستی شیعه
ھستیم؟ این را نیز بدانیم که پیروی از رساله ھای عملیه و مراجع ھم لزوماً نمی تواند بمعنای تشیع و
ارادت باشد حداکثر می تواند مثل پیچیدن نسخه یک پزشک باشد و نه بیشتر . تازه اگر پیروی صادقانه و
کامل باشد که آنھم نیست. پیروی گزینشی آنھم از روی کتاب دال بر شیعه گری نیست. در واقع کسی که
یک مؤمن با معرفت دیگری را قلباً و عملاً اطاعت می کند شیعه علی (ع) است . پیروی از آداب و راه و
روش خود علی (ع) به لحاظ روایات تاریخی ھم تشیع نیست بلکه پیروی از امام زنده . ھمانطور که
علی(ع) ، ھم مؤمنان را از تقلید خودش منع می نماید .
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد سوم ص 105
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.