دو نوع زندگی

دو نوع زندگی

انسان بر دو نوع است : تراژیک و کمیک . انسان جدی و انسان بازیگر:انسان صادق و انسان ریاکار :

انسان مختار و انسان مجبور! انسان آخرت گرا و انسان دنیاپرست.

انسان تراژیک نیز دو نوع است : انسانی که تراژدی زندگیش را درک و تصدیق می کند و لذا از آن راضی

است . و انسانی که بر این تراژدی خود می گرید و گلایه دارد و پشیمان است . این انسان تراژیک نوع

دوم از انسانھای کمیک ( مضحک) نیز مضحکه تر می شود و بلکه مضحکه این مضحکه گان می گردد و

بدترین نوع سرنوشت است زیرا خواسته است با جدیت و صداقت و اختیارش بازی کند یعنی تراژدی را به

بازی و کمدی آورد. و این گناھی نابخشودنی است.

زندگی انبیاء و اولیاء و عرفا از نوع تراژدی نوع اول است و زندگی مقلدان بخیل و متکبرشان ھم از نوع

تراژدی دوم است که بایستی آنرا تراژیک – کمیک نامید.

انسانھای کمیک نیز دارای دو سرنوشت و عاقبت ھستند. آنانکه در میانه راه بخود می آیند و دست از

بازیگری بر می دارند و لذا به عاقبتی تراژیک میرسند که خود – خواسته است و به خیر و رضا. ولی

انسانھائی کمیکی که در حین بازیگری به پایان میرسند که این نیز خود نوعی تراژدی است.

بھرحال حیات انسان در عالم خاک دارای ذاتی تراژیک است چرا که حیات روح خدا در اسارت خاک این امر

را می طلبد. و اصولاً انسان حیوانی تراژیک است و آنکه تراژدی را درک نکرده انسان را نفھمیده است .

بھمین دلیل ھمه آثار ماندگار و انسانھای ماندگار در تاریخ ، تراژیکند. فقط تراژدی است که می ماند و این

یادگار انسان در جھان است : یاد یار!

عمر، یار است که بر ما به جفا می گذرد این جفا پیشه ما بھر وفا میگذرد

از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی - جلد سوم ص 100