دین داري و معجزه

دین داري و معجزه

امروزه بسیاری بر این تصورند که دین و ایمان یعنی اعمال خارق العاده و معجزه آسا . این نیز از وراثت

بنی اسراییلی در تاریخ است که اصولاً پیامبر بی معجزه را پیامبر نمی دانند به ھمین دلیل امروزه اعمالی

مثل فال گیری و رمالی و جنگیری و احضار روح و ھیپنوتیزم و انرژی درمانی و... به حساب دین و دینداری

می آید و عاملان این فوت و فن ھا عموماً دعوی پیامبری دارند . بقول خواجه عبدالله انصاری : اگر بر آب

روی خسی باشی اگر در ھوا پری مگسی باشی رو دلی بدست آر تا کسی باشی .

از بس که حضرت موسی و ھمچنین ناجی یھود یعنی حضرت مسیح برای کفر و انکار و شقاوت قومش

معجزه نازل کرد تا ایمان آورند این قوم پنداشتند که دین و ھدایت یعنی معجزه گری و جادو گری و این

سنت کافرانه را در سائر مذاھب ھم القاء نمودند . می دانیم که طبق کلام قرآن مؤمنان اولیه در ھر

مذھبی بی کمترین معجزه و کرامتی ایمان آوردند و کسانی که ایمانشان منوط به معجزات بود نھایتاً کافر

شدند . معجزه مربوط به دوران بربریت و جھل بشر بوده است دورانی که ھنوز شعور و ادراکی پدید نیامده

بود تا بواسطه آن جھان ماورای طبیعه را باور کنند . پیامبرانی که در اقوام با شعورتر ظھور کردند گاه اصلاً

ھیچ معجزه فیزیکی نداشتند به مانند بودا .

دین و دینداری جادوگری نیست بلکه خرد و صلح و وفا و عزت و محبت است . پیامبر اسلام بعنوان اکمل

انبیای الھی تنھا پیامبر بدون معجزه مادی در مذاھب ابراھیمی است و لذا نبوت را ھم ختم کرد و عقل را

وحی بدن نامید و معرفت نفس را تنھا راه استمرار دینش قرار داد و لذا افکار جادوگری در دین اسلام کفر و

الحاد است .

کرامتھای معنوی و عرفانی یکی از محصولات طبیعی دینداری در مراحل اخلاص است که آن ھم خیرش

بی ھیچ مزد و منتی به مردمان می رسد . معجزه پرستی ادامه کفر و نفاق است و ربطی به اسلام ندارد

. در قرآن کریم نیز مکرراً ذکر شده است که حتی اگر خداوند و ملائک در مقابل کافران آشکار شوند آن را

توھم و چشم بندی می نامند و بر کفرشان می افزایند . نمایشھای کرامت جویانه آن ھم تحت عنوان

عرفان ھیچ ربطی به اسلام ندارد و ادامه خرافات بنی اسرائیلی و بت پرستی ھندو است . آنکه دین و

ارزشھای معنوی را از منظر این امور می نگرد یک شیّاد در لباس دین است . در مذھب شیعه کرامت و

معجزه ایی برتر از معرفت نفس نیست که موجب انقلاب و تحولات روحانی در مؤمنان می شود که تماماً

تصدیق عقلانیت است . آنکه تحت عنوان دین و عرفان در جستجوی معجزه و کرامت است بویی از دین و

معرفت نبرده است و ھیچ میلی نیز به آن ندارد.

از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی - جلد دوم ص 119