فلسفه نفاق - (دین ابزاري)

فلسفه نفاق - (دین ابزاري)

در یک کلام بایستی نفاق را حاصل ابزاری نمودن ارزشھای معنوی و فطری دانست که فطری ترین

ارزشھا که منشأ ھر ارزشی است دین خداست. لذا ابزاری ساختن دین به مثابۀ اشدّ نفاق و مھد ھر نفاق

می باشد .

رعایت حجاب جھت جلب نظر ویژه مردان، نماز خواندن جھت حلال سازی حرام، موعظه دینی جھت امرار

معیشت ، استفاده از الفاظ و معارف دینی جھت جلب شھرت و تدارک ریاست ،بکارگیری معانی و آیات

الھی جھت توجیه و تقدیس مقاصد دنیوی و ...... نمونه ھائی از ابزاری نمودن دین است که قلمرو پیدایش

نفاق بعنوان اشد کفر می باشد که در قرآن مذکور است .

آدمی برای امرار معیشت و ارضای نیازھای غریزی خود نیازی به دین ندارد و خداوند بدون دین و ایمان ھم

به ھمه مخلوقاتش بی منّت رزق می دھد .

لذا کسی که دین را به قصد دنیا بکار می گیرد رزق خود را نیز به مھلکه می اندازد و حرام و فاسد می

کند و بین خود و خدایش نفاق می اندازد و در آن خلاء سقوط می کند . لذا استفاده ابزاری و دنیوی از دین

به مثابۀ غایت حماقت بشر است . و ھمه عذابھای اھل دین از بابت این حماقت است . کسی که دین را

برای دین نخواھد ، معنا را برای معنویت و ارزش را برای حقّ ارزش نخواھد و عفّت را برای عفّت و

معرفت را برای حق معرفت نخواھد به نفاق مبتلا شده است .

از کتاب " دایزه المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی - جلد دوم ص 100