منظور از دین داري چیست؟
خطائی جبران ناپذیرتر از این نیست که انسان به قصد دنیا روی به دین و معرفت نماید . آیا منظور از دین
داری و معارف دینی چیست ؟ در ھر کاری آنچه که نھایتاً نتیجه کار را تعیّن می بخشد نیّت اولّیه آن کار
است، ھمانطور که گفته اند : نیّت مراد است : بایستی امر ابدی را نیّت اموری فانی نمود و نه بالعکس.
این منطقی معقول است . ولی در امر دین و معرفت این مسئله دو صد چندان حیاتی تر میباشد چرا که
دین و معرفت دینی امری مربوط به حیات اخروی و جاودانه است و لذا باطنی ترین و قلبی ترین امر
زندگیست و لذا اگر در رویکرد به دین و معرفت ھر ناخالصی و منظور دنیوی و نفسانی و خاصه مکر و حیله
گری در میان باشد این راه و روش به عواقبی بس فجیع و تراژیک منتھی می شود عواقب نمونه ھای
مشھور تاریخی مثل یھودا از حواریون مسیح و یا برخی از اصحاب پیامبر اسلام و مریدان علی (ع) مثل
طلحه و زبیر و ابن ملجم و شمر و قطامه و جعده و عایشه و امثالھم جملگی نشانه رویکرد دین به نیّت
ھوسھای دنیوی است . کسی که به نیّت سوداھای نفسانی و مادی و معیشتی و اجتماعی و سیاسی
روی به دین می کند و دین و عرفان را ملعبه این امیال قرار می دھد با تمامیت زندگی و وجود خود به بن
بست رسیده و فرو می پاشد و آنگاه مبدّل خصم خطرناکی از دین و مؤمنان می گردد و خود را ھلاک می
نماید و مصداق کاملی از خسرالدنیا و آخرت می شود . دین را وسیله ای برای امیال دنیوی کردن احمقانه
ترین مکرھاست . دین را بایستی برای دین خواست معرفت را برای معرفت ، پاکی را برای پاکی و حقّ را
برای حقّ .
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد دوم ص 149
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.