دل شناسی
آنچه که در وجود آدمی دل نامیده می شود که کانون عشق و نفرت و احساسات و الهامات است و در همه فرهنگهای ملل مد نظر است و کانونش در سینه است، آن قلب گوشتی نیست هر چند که تحت تأثیر آن است. بلکه کانون اصلی آن در سینه درست وسط جناق سینه و آن نقطه فرو رفته در وسط سینه می باشد که البته هیچ عضو خاصی در سینه آنرا نمایندگی نمیکند و گوئی نقطه خالی و تهی از هر چیزی در وسط سینه است که دل نامیده میشود و همه امور زندگی در این نقطه احساس می شود.
احساس یعنی یک پیام و فهم گنگ و خاموش همچون یک اشاره یا یک نگاه. اینست که ذهن انسان وظیفه ای بزرگتر از این ندارد که این پیام خموش را گویا و ترجمه کند و تبدیل به معرفت سازد.
اینست که دل را کانون الهامات غیبی می دانیم و آنرا قلمرو نفس ملهمه می نامیم که عالیترین حد این الهام وحی و اشراق است همانطور که می تواند وحی و الهامات شیطانی هم باشد.
از کتاب مبانی خودشناسی عرفانی تألیف استاد علی اکبر خانجانی ص32
همه کتاب های صوتی و متنی در سایت :khanjany.com و nooreomid.net
نشانی تلگرام: t.me/akharozzaman2
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.