معرفت و قیامت
اینک دیگر برای کلیه سئوالها فقط و فقط یک پاسخ وجود دارد. چرا چنین است؟ زیرا قیامت است. همه ناکامیها، رسوائیها، تلخیها، تردیدها، بی بنیادیها، پوچی ها، رنج ها، بن بست ها و لاعلاجیها و ... برای این است که قیامت است و لحظه به لحظه به غایت خود نزدیکتر می شود یعنی هر لحظه ای بر شدت و حدت این مسائل بشری و بر بی پاسخیش افزوده می شود. مگر اینکه این پاسخ را باور کرده و آن را عمیقاً درک کند و فقط اینگونه است که تنها راه علاج پدید می آید.
قیامت که به معنای سرآمدن حرکت زمان است و به معنای شمارش معکوسِ یک توقف کامل و توأم با انفجار کامل است از لحاظ بشر ملموس ترین نشانه اش این است که دیگر بشر به هیچ کدام از آرزوهایش از دنیا نخواهد رسید زیرا مزرعه کشت و برداشتِ آرزو محتاج زمان است و زمان در حال ایستادن است یعنی هیچ چیزی را سبز نمی کند و به بار نمی نشاند. و معنای دیگری که از این واقعه برمی خیزد که کاملاً مفهومی متضاد با معنای قبل دارد این است که زمان بین انسان و تحقق آرزوهایش فاصله می اندازد و انسان مجبور به صبر کردن است ولی حالا که زمان در حال مرگ و احتضار است پس این فاصله و تأخیر نیز در حال از بین رفتن است پس بایستی هر آرزوئی از انسان بلافاصله واقع گردد و مصداق کن فیکون باشد یعنی آرزو کردن همان و واقع شدن همان.
از کتاب خلقت دوباره ص 42
همه کتاب های صوتی و متنی استاد علی اکبر خانجانی در سایت :khanjany.com و nooreomid.net
نشانی تلگرام: khodshenasi4@
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.