فرهنگ ایرانی
۱- جامعه و فرهنگ ایرانی ذاتاً شاعرانه است یعنی اهل شعار! و به مصداق سوره شعرا در قرآن کریم: شعرا کسانی هستند که می گویند آنچه را که نمی کنند و مردمی پریشان خاطر و گمشده اند و هرکه آنها را پیروی کند نیز گمراه می شود. این داستان قوم ایرانی است. قومی که از عالم و عامی اش از گدا و شاهش شاعرند و شعر تافته و بافته فرهنگ و گویش و رفتار روزمره مردم آن است.
۳- هیچ قومی به اندازه ایران شاعر ندارد. همه گویندگان و متفکران آن شاعر هم هستند حتی روحانیون و ریاضی دانان و فلاسفه و سیاستمداران.
۵- در هیچ جای جهان فلاسفه و علمایش بواسطه شعر استدلال نمی کنند الا در ایران. و بلکه بسیاری از آثار بزرگ فلسفی به زبان شعر است مثل مثنوی و منطق الطیر و شاهنامه.
۶- شعر یعنی شعار دادن. و شعار یعنی آرمان اندیشی و مطلق گرائی. و اطلاق از عشق است.
۷- با نظری بر مکاتب و مذاهب و فرقه ها و آثار مکتوب ایرانی در می یابیم که مطلق گراترین و افراط و تفریطی ترین اندیشه ها در فرهنگ ایرانی یافت می شود....
۸- از طرفی دیگر هر چه که شعارها مطلق گراتر و آرمانی تر و بزرگتر باشند آدمی در قبال آن دچار تضاد و نفاق و ریای شدیدتری هم می شود. همانطور که دعوی عشق در بشر کانون ظهور اشد ریاکاری می باشد. و اینست که قوم ایرانی عاشقترین و ریاکارترین اقوام بشری است. ...
۹- و اینست که ما ایرانیان یا مشغول عشق و ایثار و پرستش چیزی هستیم و یا مشغول طرد و لعن و نفرین آن. یا خود را برای کسی می کشیم و یا آن کس را برای خود.
۲۲- ایرانی اگر نتواند خود را فدای معشوق کند و معشوق این ایثار را نپذیرد معشوق و خودش را می کشد.
۲۳- ایرانی یا تمام خواه است و یا هیچ.
۲۴- ایرانی یا می خواهد خدا باشد و اگر نشد شیطان می شود.
از کتاب متافیزیک زندگی تألیف استاد علی اکبر خانجانی
t.me/eshghvaerfan2
۱- جامعه و فرهنگ ایرانی ذاتاً شاعرانه است یعنی اهل شعار! و به مصداق سوره شعرا در قرآن کریم: شعرا کسانی هستند که می گویند آنچه را که نمی کنند و مردمی پریشان خاطر و گمشده اند و هرکه آنها را پیروی کند نیز گمراه می شود. این داستان قوم ایرانی است. قومی که از عالم و عامی اش از گدا و شاهش شاعرند و شعر تافته و بافته فرهنگ و گویش و رفتار روزمره مردم آن است.
۳- هیچ قومی به اندازه ایران شاعر ندارد. همه گویندگان و متفکران آن شاعر هم هستند حتی روحانیون و ریاضی دانان و فلاسفه و سیاستمداران.
۵- در هیچ جای جهان فلاسفه و علمایش بواسطه شعر استدلال نمی کنند الا در ایران. و بلکه بسیاری از آثار بزرگ فلسفی به زبان شعر است مثل مثنوی و منطق الطیر و شاهنامه.
۶- شعر یعنی شعار دادن. و شعار یعنی آرمان اندیشی و مطلق گرائی. و اطلاق از عشق است.
۷- با نظری بر مکاتب و مذاهب و فرقه ها و آثار مکتوب ایرانی در می یابیم که مطلق گراترین و افراط و تفریطی ترین اندیشه ها در فرهنگ ایرانی یافت می شود....
۸- از طرفی دیگر هر چه که شعارها مطلق گراتر و آرمانی تر و بزرگتر باشند آدمی در قبال آن دچار تضاد و نفاق و ریای شدیدتری هم می شود. همانطور که دعوی عشق در بشر کانون ظهور اشد ریاکاری می باشد. و اینست که قوم ایرانی عاشقترین و ریاکارترین اقوام بشری است. ...
۹- و اینست که ما ایرانیان یا مشغول عشق و ایثار و پرستش چیزی هستیم و یا مشغول طرد و لعن و نفرین آن. یا خود را برای کسی می کشیم و یا آن کس را برای خود.
۲۲- ایرانی اگر نتواند خود را فدای معشوق کند و معشوق این ایثار را نپذیرد معشوق و خودش را می کشد.
۲۳- ایرانی یا تمام خواه است و یا هیچ.
۲۴- ایرانی یا می خواهد خدا باشد و اگر نشد شیطان می شود.
از کتاب متافیزیک زندگی تألیف استاد علی اکبر خانجانی
t.me/eshghvaerfan2
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.