عشق و عدالت
... آیا انسان عاشق می تواند و یا می باید که بر عدل و انصاف حکم راند و عمل نماید؟ آیا مادر می تواند نسبت به فرزند خود عادل باشد؟ پس چگونه می تواند در محکمه قضائی حکمی عادلانه دهد. آیا اصولاً یک عاشق می تواند عیوب دیگران را آنگونه که هست ببیند و آن عیوب را لعنت کند؟ و این از قدرت عشق است و نه از ضعف آن، از رحمت است و نه از جهالت. همانطور که حتی پیامبر و علی بندرت احکام و حدود غضبناک شرعی را در مورد مؤمنی اجرا می کردند و بلکه اکثراً گناه مردم را نادیده می گرفتند و مقام ستاری به همین معنا است.....
استاد علی اکبر خانجانی
کتاب فلسفه وجودی زن ص ۴۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.