26- یکی از واضح ترین نشانه حماقت و جهل آدمی در قبال نگاهش به گذشته خویش اینست که از بدو تولد خود را همچون انسانی کامل و عاقل و موجود می پندارد و مورد قضاوت و ارزیابی قرار می دهد و لذا عالم و آدمیان را محکوم و خود را حاکم و حق بجانب می سازد غافل از اینکه تولد آدمی از بطن مادرش سرآغاز آفرینش و طی طریق مراتب وجود است تا دم مرگ و بلکه تا پایان جهان هستی این آفریده شدن ادامه دارد تا وجودی کامل یابد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.