مالیخولیای پزشکی - بیماری کودکان
همه بیماری های کودکان نشانه های رشد او هستند مثل دل دردها، تب ها، دردهای
مربوط به رویش دندان ها، سرخک، مخملک، آبله و امثالهم. پزشکی که این مسائل را با
داروها پاسخ می گوید نه رشد را می شناسد و نه کودک را هر چند که متخصص اطفال باشد.
فهم او از کودک و رشد او حتی بسیار نازل تر از یک فهم نباتی است. در نظر اوکودک یک
گیاه گریان است که باید خفه شود. این کل فلسفه طب کودکان است. ...
از این وجه که بگذریم به فلسفه امراض کودکان بعنوان «عذاب» می رسیم. آیا
کودکان چه گناهی مرتکب شده اند که مستوجب عذاب هستند؟ آیا براستی کودک عذاب می
کشد؟ اگر چنین می بود یاد این عذاب ها می بایستی در دوران بزرگسالی درک می شد. در
واقع در اینجا سخن بر سر خود-آگاهی (وجدان) بعنوان قلمرو درک اجر و عذاب و خوشی و
ناراحتی می باشد. در حالی که می دانیم یاد ایام کودکی برای هر بشری یک یاد تماماً
بهشتی است هر چند که پدر و مادرش تماماً شاهد بیماری هایش بوده اند. پس در واقع
امراض کودکان اگر هم عذاب باشد برای والدین آنهاست نه خود آنها. ....
از کتاب مالیخولیای پزشکی تألیف استاد علی اکبر خانجانی ص 72
@darmanebimariha2
Nooreomid.net
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.