خطرات نماز سهوي

خطرات نماز سهوي

می دانیم که خداوند در کتابش بر نمازگزاران سھوی و ریائی فریاد کشیده و آنان را در جرگه دشمنان دین

قرار داده است. نماز ریائی که تکلیفش واضح است و علناً دارای ذاتی کافرانه و فریبکارانه میباشد و

جای بحث ندارد و اما از نماز سھوی که ھمان نماز از روی عادت و وراثت و اکراه است . می دانیم که نماز

ستون دین و عبودیت بمعنای پرستش است و پرستش از عشق و شوق و نیاز قلبی و روحی است. اگر

کسی را که قلباً دوست نمی دارید مستمراً چاپلوسی کنید و از وی درخواست رحمت نمائید چه اتفاقی

می افتد؟ او نیز عملاً پاسخی نمی دھد الا از روی ریا و از چاپلوسی شما بیزار می شود و رابطه به

عداوت می انجامد. آیا اینطور نیست؟ رابطه انسان و خدا ھم درمراتب دارای ھمین خصلت است و به

ھمین دلیل بشر به زبان بشری با خدا سخن می گوید. راز دل گفتن و طرح نیاز با کسی که نه

دوستش دارید و طبعاً او ھم دوستتان ندارد جز کینه و عداوت حاصلی ببار نمیآورد. حال بھتر درک می

کنیم که چرا خداوند بر این نوع نمازگزاران فریاد غضب می کشد و آنان را دشمن خود می د اند. یعنی

نماز این چنینی موجب گرایش به اعمال ضد دینی می شود و به عداوت با خود خدا ھم می رسد زیرا

رابطه ای برقرار نمی شود و نیازی ادا نمیگردد. بایستی نماز سھوی را ھمطراز رابطه ای فاسقانه و زنائی

دانست. ھمانطور که این نوع روابط بشری به عداوت می انجامد و انتقام. پس ترک چنین نمازی به دین

نزدیکتر است تا آنگاه که نیاز قلبی برای ارتباط با خداوند پدید آید که آن مقام ایمان است و لذا خداوند در

کتابش فقط مؤمنان را دعوت به نماز کرده است یعنی دلداده گان به خدا را .

از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی - جلد دوم ص 155