« سیطره مخلصین »
آیا نیکی میتواند بدي گردد؟
حدیثی از رسول اکرم (ص) است که از جمله احادیث جنجال برانگیز تاریخ اسلام بوده است:«نیکیھای
نیکوکاران برای مقربین گناه است» اعمال حسنه مؤمنان برای کسانی که به مقام تقرّب الی الله رسیده
اند گناه محسوب می شود . یعنی اگر ھمان اعمال حسنه از مقربین سر زند گناھشان است .
اینکه مثلاً مستحبات مؤمنان مبتدی برای مقربین در حکم واجبات است و مکروھات مؤمنان برای مقربین
در حکم حرام است ، امری معقول و قابل فھم می آید ھمانطور که عملاً خداوند به رسولش میفرماید که
از بابت خطاھایش او را بسیار بیشتر از سائرین عذاب می کند بگونه ای که ھیچکس را چنین عذاب نکرده
است . این توقع خداوند از کسانی است که دارای الطاف و نعمات و حجّت ھا و کرامات عظیمی از جانب
او بوده اند . توقع از ھر کسی به میزان عقل اوست .
ولی نیکی ھای مؤمنان برای مقربین گناه محسوب گردد و لذا حتماً مستوجب عذاب باشد امری عجیب و
فراتر از عقل علیتی می باشد و از قانون ویژه ای پیروی می کند .
نیکی بھرحال نیک و برای افراد گوناگون در درجات گوناگون نیک است ھمانطور که بدی ھم برای افراد
گوناگون قباحت متفاوت دارد . فی المثل یک رفتار زشت از یک کودک یا مجنون چندان بد تلقی نمی شود
ولی برای یک آدم عاقل و بالغ بدتر قضاوت می شود و برای یک عالم یا مجتھد در حکم گناه است و الی
آخر .
مثلاً آیا نماز خواندن یا خیرات کردن می تواند برای مقربین گناه محسوب شود ؟
در حدیث مذکور سخن بر یک قاعده کلان است که ھر نیکی یک انسان مؤمن نیکوکار برای مقربین گناه
است . پس حتماً باید اعمالی مثل عبادات رایج یا خیرات و مبرّات و مردم دوستی و صله رحم و..... که برای
مؤمنان اعمال حسنه محسوب می شود برای مقربین گناه محسوب شود . آیا اینطور نیست ؟
از اینجاست که سخن معروف علی (ع) تصدیق می شود که«ای مؤمنان از من تقلید نکنید که کافر
می شوید » زیرا مقربین درگاه حق ھمان انبیاء و اولیاء و عرفای حقه و مخلصین در دین ھستند و اعمالشان
جملگی از اراده خداست و خداوند مسئول آنھاست (قرآن)-
از این حدیث مسلماً برداشت وارونه نمی توان کرد که پس گناھان مردمان اگر از مقربین سر زند نیکوست.
گناھان کوچک مردمان برای مقربین در حکم گناھان بزرگ است و صوابھای مردم ھم برای مقربین به مثابه
گناه است . لذا نتیجه اینکه مقربین ھیچ شباھتی در اعمالشان به سائر مؤمنان ندارند و اصولاً در قلمرو
انفعال قرار دارند در قیاس با فعالیت عامه مؤمنان . پس واضح است که مردمان و مخصوصاً مؤمنان اگر
بخواھند این مخلصین را به قلمرو قیاس با خود وارد کنند گمراه و کافر می شوند .
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد دوم ص 153
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.