« چند راز دربارة دروغ و ریا »
*دروغ می گوئی و ریا می کنی که کسب اعتماد کنی در حالیکه بالاخره آنرا نابود می سازی زیرا دروغ
محکوم به رسوائی است. پس دروغگوئی ، حماقت است .
****
*دروغ می گوئی تا در نزد دیگران زیبا ولی در نزد خودت زشت شوی.
****
*دروغگوئی و ریا موجب دو گانگی و تناقض در سیستم اعصاب و روان شده و نھایتاً این جدال به بدن و
ھمه اعضاء و جوارح سرایت میکند و تن را نیز بیمار می سازد. دروغگوئی تن و روان را به فساد می
کشاند .
****
*دروغگو بتدریج دروغ خود را باور می کند و این اساس نسیان و ھذیان و جنون است .
****
*آنچه که موجب دروغ و ریا می شود تلاش برای گرفتن تأیید از دیگران است یعنی مردم پرستی علت
العلل دروغگوئی بعنوان امّ الفساد و اساس کفر است .
****
*تلاش برای محبوب شدن علت دروغ و ریا می باشد که نھا یتاً موجب نفرت می شود. پس
براستی «دروغ » دروغ است .
****
*تلاش برای اثبات ھستی خویش منشاء ھمه دروغھاو ریاکاریھا ست زیرا فقط خداست که صاحب
ھستی است .
****
*ریاکاری دینی، بد ترین ریا کاریھاست (نفاق )زیرا فردی می خواھد ثابت کند که خداوند فقط با او و فرقۀ
اوست و لاغیر . یعنی خدا مال اوست.
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد چهارم ص168
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.