مرگ- درمانی

مرگ- درمانی

پس از معرفت- درمانی که البته ویژۀ عقلاء می باشد که کمیاب ھستند مرگ – درمانی شیوۀ دیگری

است که ھر انسانی اگر بخواھد می تواند از آن برخوردار شود . یک انسان شدیداً بیمار و یا گرفتار اگر

براستی مرگ را در دلش بپذیرد و خود را برای آن آماده سازد چه بسا آن بیماری و یا گرفتاریش

برطرف می شود و یا لااقل عذابش از بین می رود زیرا آنچه که یک بیماری و یا گرفتاری را عذاب آور

می کند که از اصل آن مشکل، شاقه تر است جنگ با آن و عدم باور و تصدیق مرگ یا نابودی حاصل از

آن است .

یکی از اھداف ذاتی ھر بیماری و مشکلی آن است تا انسان را برای مرگ آماده سازد یعنی از

وابستگی به دنیا آزاد نماید پس اگر انسان به این رسالت ذاتی بیماری و گرفتاریش پاسخ گوید و

تسلیمش گردد یا ھر چه زودتر معالجه می شود و یا عذاب روحی حاصل از آن کاھش مییابد و یا ھر

چه سریعتر از دنیا میرود .

مرگ – درمانی یکی از ارکان دین و جنبه ای از دین درمانی است و این است که یاد مرگ یکی از

عبادات و ثوابھای بزرگ است . و در روایات دینی آمده است کسی که ھر روزه مرگ را یاد کند و قبر

خود را متصور شود و یا به زیارت قبور برود عذابھا از وی دور می شوند زیرا اساس ھمه عذابھا حاصل

ترس از شکست و مرگ و نیستی است .

از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد اول ص 167