منشأ بیماریهاي اعصاب و روان
(فلسفه اسلام)
« سلامت »یک معنا و واژه دینی و قرآنی است و بمعنای تسلیم بودن است : تسلیم حقایق و ندای
وجدان و امر حق. این تسلیم البته معلول معرفت بر این حقایق و امور است و گرنه آدمی حداکثر با
اکراه و ریا تسلیم است.
ھمه امراض عصبی و روانی و عاطفی بشر حاصل درگیری و استھلاک حاصل از تکبر و انکار حقایق
است . و تکبر نطفه کفر و القای شیطان در انسان است زیرا شیطان دشمن سلامت بشر است .
جنگ انسان با حقایق فطرتی درون خودش و با حقایق جھان بیرون منشأ ھمه امراض اوست. لذا این
امراض به مثابه عذابھای حاصل از دین ستیزی اوست. این کبر و انکار و جدال بتدریج موجب ایجاد
بخل و حسد و عداوت و کینه شده و دل را که کانون حیات و اراده ذاتی است رنجور و تباه و شقی می
سازد و این ھمان « مرض قلب » است که در قرآن مذکور می باشد و منشأ ھمه بیماریھای عذاب آور
بشر است. ادامه این بخل و عداوت در ذھن منجر به تشنج و پریشانی و ھذیان و خشم و جنون می
شود و اعصاب را که پیوند دھنده ھمه ارگانھای تن و جان ھستند به گسست و عقده و افسرده گی و
ناکارآئی می کشاند . و ھمین امر نظم و اتحاد درونی اعضاء و جوارج را از بین میبرد و بتدریج این از
ھم گسستگی موجب ناکارآئی کبد و کلیه و معده و غدد می شود و امراض خونی پدید می آورد. آنکه
تسلیم امر حق و فطرت دینی می شود کل جھان بیرون تسلیم او می شود.
از بین رفتن این اتحاد موجب از بین رفتن سیستم دفاعی بدن در قبال امراض و تھاجمات بیرونی و
بیماریھای مسری می شود و این بمعنای از بین رفتن ایمان تن وجان است که منشأ امنیت وجود می
باشد.
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد اول ص 193
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.