یک ادعاي زنان
(علت فحشاي زن شوهر دار)
ھمۀ زنان مدعی ھستند که شوھرشان موجب فحشاء و فساد اخلاقی آنھا می شوند . این ادعا ھم
درست است و ھم نادرست . درستی این ادعا بدان جھت است که زن میخواھد که شوھرش او را
ھمچون خدا بپرستد و مرید ھوسھای او باشد . در اینجا دو حالت پیش می آید : یا مرد این ارادۀ زن را
تحقق می بخشد که در این صورت نھایتاً بصورت جاکش و دلال زنای زن خود می شود که طبعاً او را
به سمت فحشاء کشانیده است . و یا اینکه تسلیم ارادۀ زن نمی شود و در عین حال او را تحت
نصیحت و ولایت خردمندانه خود ھم قرار نمی دھد و زن ھم از او اطاعت نمی کند و تمکین جنسی
ھم نمی نماید و مرد از خانه فراری شده و چه بسا بسوی ھرزه گی میرود و زن ھم برای انتقام از
او و نیز به قصد اینکه بلاخره مرد دیگری را پرستنده و مرید خود سازد به زنا مبتلا می شود . پس می
بینیم که بر حسب ظاھر در این ھر دو حالت مرد باعث فحشای زن است .
فقط مردانی که زن خود را به قدرت ایمان و عقل خود تحت ولایت خود در می آورند مانع فساد اخلاقی
زن می شوند . و در این صورت اگر زن تسلیم نشد و طغیان نمود او را طلاق میدھند که از این طریق
نیز او را از ابتلای به خیانت و زنا باز می دارند . پس مردی که نه قدرت ولایت بر زنش را دارد و نه
شھامت و صداقت طلاق را دارد مسلماً زن را بسوی فحشاء سوق می دھد.
در اینجا یک سوال دینی و معرفتی قابل طرح است و آن اینکه آیا خداوند در آخرت زن را مسئول
سرنوشت خود قرار نخواھد داد و فقط شوھرش را مؤاخذه خواھد کرد ؟ پاسخ به این سوال از لحاظ
معرفت دینی کاملاً منفی است . و اما از لحاظ عقلانی و بخصوص ادعاھای آزادی خواھانه و استقلال
طلبانۀ زن مدرن ھم زن حق ندارد که مرد را مسئول سرنوشت خود قرار دھد . اینکه زن به لحاظ
سرنوشت بازیچۀ شوھر خود می شود عذاب کفر اوست که نمی خواھد به حقوق و وظایف عقلی و
دینی خود تن در دھد و لذا نیاز جنسی مرد را حربه ایی می سازد تا او را بردۀ خود نماید و ھمین امر
درست است و ھم نادرست . درستی این ادعا بدان جھت است که زن میخواھد که شوھرش او را
ھمچون خدا بپرستد و مرید ھوسھای او باشد . در اینجا دو حالت پیش می آید : یا مرد این ارادۀ زن را
تحقق می بخشد که در این صورت نھایتاً بصورت جاکش و دلال زنای زن خود می شود که طبعاً او را
به سمت فحشاء کشانیده است . و یا اینکه تسلیم ارادۀ زن نمی شود و در عین حال او را تحت
نصیحت و ولایت خردمندانه خود ھم قرار نمی دھد و زن ھم از او اطاعت نمی کند و تمکین جنسی
ھم نمی نماید و مرد از خانه فراری شده و چه بسا بسوی ھرزه گی میرود و زن ھم برای انتقام از
او و نیز به قصد اینکه بلاخره مرد دیگری را پرستنده و مرید خود سازد به زنا مبتلا می شود . پس می
بینیم که بر حسب ظاھر در این ھر دو حالت مرد باعث فحشای زن است .
فقط مردانی که زن خود را به قدرت ایمان و عقل خود تحت ولایت خود در می آورند مانع فساد اخلاقی
زن می شوند . و در این صورت اگر زن تسلیم نشد و طغیان نمود او را طلاق میدھند که از این طریق
نیز او را از ابتلای به خیانت و زنا باز می دارند . پس مردی که نه قدرت ولایت بر زنش را دارد و نه
شھامت و صداقت طلاق را دارد مسلماً زن را بسوی فحشاء سوق می دھد.
در اینجا یک سوال دینی و معرفتی قابل طرح است و آن اینکه آیا خداوند در آخرت زن را مسئول
سرنوشت خود قرار نخواھد داد و فقط شوھرش را مؤاخذه خواھد کرد ؟ پاسخ به این سوال از لحاظ
معرفت دینی کاملاً منفی است . و اما از لحاظ عقلانی و بخصوص ادعاھای آزادی خواھانه و استقلال
طلبانۀ زن مدرن ھم زن حق ندارد که مرد را مسئول سرنوشت خود قرار دھد . اینکه زن به لحاظ
سرنوشت بازیچۀ شوھر خود می شود عذاب کفر اوست که نمی خواھد به حقوق و وظایف عقلی و
دینی خود تن در دھد و لذا نیاز جنسی مرد را حربه ایی می سازد تا او را بردۀ خود نماید و ھمین امر
او را به سمت فحشاء می کشاند . پس او خود باعث فاحشگی خود می شود .
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد اول ص 27
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.