چه کسی می تواند دشمنش را دوست بدارد؟

چه کسی می تواند دشمنش را دوست بدارد؟

حضرت مسیح (ع)می گوید: دوست داشتن کسانی که تو را دوست دارند یک تجارت است ، دوستی

حقیقی یعنی دوست داشتن دشمنان !

البته پر واضح است که منظور از دوست داشتن دشمنان ، یعنی دوست داشتن کسانی که خود مرا و

منافع و امیال مرا دشمن می دارند نه دوست داشتن کسانی که خدا و رسولان و مؤمنان را دشمن

می دارند . این بخشیدن از کیسه خلیفه است که امروزه بسیار ھم پر رونق شده است و کباده عرفان

ھم بدوش می کشد .

محبّت حقیقی فقط در مقام دوست داشتن دشمن خویش اثبات می شود که معنای واقعی ایثار را

محقق می نماید . و امّا چنین صفتی دارای چه حق و ارزشی است ؟

آنکه منافع خصوصی و امیال مرا دشمن می دارد و با آن در ستیز است در واقع منیّت مرا دشمن

ھمان دوستان حقیقی و خدائی من « من » است که دشمن خدائیت من است . پس در واقع دشمن

ھستند که مرا بسوی خدا می رانند علیرغم اراده و آگاھی شان . پس چنین دوست داشتن مستلزم

معرفت نفس و خداشناسی است که تازه این ھم یک تجارت بسیار لطیف و عارفانه و رندانه است و

نه ایثار . زیرا ایثارگر واقعی فقط خداست و بس که انسان را خلیفه خود کرده است بی ھیچ نیازی .

پس کسی می تواند دشمنش را دوست بدارد و حتّی خدمتش کند که خدا را بشناسد و دوستش

بدارد . کسی که خدا را دوست بدارد دشمن ندارد .