فلسفه رنج و اندوه آدمی (فلسفه انسانیت)
ترس از تنهائی علت العلل همه رنجهاست و ترس از مرگ هم معلولی از این ترس است. ترس از رسوائی و فقر و بی آبروئی جملگی محصول ترس از تنهائی هستند. اگر ترس از تنهائی نباشد هیچ رنج و اندوه و حزن و اضطراب و جنون و تشنجی نخواهد بود. زیرا آدمی در انزوا و تنهائی است که نابودی اش را در حین بودن می یابد و تاب تحمل این یگانگی بود و نبود را ندارد. آنچه انسان را از فرط هراس و اضطراب، دیوانه می سازد حاصل تقابل و یگانه شدن بود ونبود در روان است.
آدمی هستی خود را در روابط با دیگران احساس و درک می کند و در تنهائی اش نیز بمیزان رابطه عاطفی اش با دیگران احساس وجود دارد و با مراوده ذهن با آنان است که هستی خود را می یابد بواسطه خاطرات خوب یا بد.
از کتاب فلسفه جهانی دین
همه کتاب های صوتی و متنی استاد علی اکبر خانجانی در سایت :khanjany.com و nooreomid.net
نشانی تلگرام: khodshenasi4@
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.