سید حسنی کیست؟
در روایت شیعه آمده است که قبل ازظھور جھانی امام زمان (ع)یک سید حسنی ظھور می کند که
امامتش بر مردم ھمچون امامت امام حسن (ع) مظھر رحمت و صلح و شفاعت برای ھمه خلایق اعم
از کافر و موٌمن است و دارای ھدایتی تماما رحمانی است و وجودش برای مردم سراسر رحمت و شفاعت بی
قید و شرط می باشد ولی مردمان با او ھمان می کنند که با امام حسن (ع)شد که درغایت تنھائی و بی
کسی بدست ھمسر جاه طلب و قسی القلب خود شھید می شود . و آنگاه امام زمان در سیمای حسینی
یعنی قھارانه ظھور می کند و ھمه کفّار و اشقیاء و تبھکاران را از دم تیغ می گذراند وھیچ شفاعتی پذیرفته
نمی شود و درحقیقت به مثابه تیغ انتقام حق آن امام حسنی است .
این نکته نیز قابل ذکر می باشد که امام حسین (ع)در میان ائمه اطھار بیشترین یاران و مریدان مخلص را
داشت که در واقعه کربلا به حدود ھفتاد تن رسیدند با اینکه امامی بسیار سخت گیر و قھار بود و درامر دین
به کمتر از اخلاص راضی نمی شد در حالیکه امام حسن مھربانترین و رحمانی ترین و سھل گیر ترین امامان
و نیز بیکس ترین آنھا بود . از این مقایسه حقیقتی بس حیرت آور و غیر منطقی حاصل می آید . این بدان
معناست که تساھل و تسامح در دین ھیچ خیری بحا ل سرنوشت مردم ندارد ولی بایستی این حجّت
آشکار و تمام شود تا ظھور حسینی متجلّی و محق آید . این بدان معناست که مردمان ھمواره از رحمت
حق سوء استفاده کرده و بر کفرشان می افزایند یعنی مردم ذاتاً طالب قھاریت حق ھستند و آنرا میستایند
و این شقاوت و کفر آنھاست .
از کافر و موٌمن است و دارای ھدایتی تماما رحمانی است و وجودش برای مردم سراسر رحمت و شفاعت بی
قید و شرط می باشد ولی مردمان با او ھمان می کنند که با امام حسن (ع)شد که درغایت تنھائی و بی
کسی بدست ھمسر جاه طلب و قسی القلب خود شھید می شود . و آنگاه امام زمان در سیمای حسینی
یعنی قھارانه ظھور می کند و ھمه کفّار و اشقیاء و تبھکاران را از دم تیغ می گذراند وھیچ شفاعتی پذیرفته
نمی شود و درحقیقت به مثابه تیغ انتقام حق آن امام حسنی است .
این نکته نیز قابل ذکر می باشد که امام حسین (ع)در میان ائمه اطھار بیشترین یاران و مریدان مخلص را
داشت که در واقعه کربلا به حدود ھفتاد تن رسیدند با اینکه امامی بسیار سخت گیر و قھار بود و درامر دین
به کمتر از اخلاص راضی نمی شد در حالیکه امام حسن مھربانترین و رحمانی ترین و سھل گیر ترین امامان
و نیز بیکس ترین آنھا بود . از این مقایسه حقیقتی بس حیرت آور و غیر منطقی حاصل می آید . این بدان
معناست که تساھل و تسامح در دین ھیچ خیری بحا ل سرنوشت مردم ندارد ولی بایستی این حجّت
آشکار و تمام شود تا ظھور حسینی متجلّی و محق آید . این بدان معناست که مردمان ھمواره از رحمت
حق سوء استفاده کرده و بر کفرشان می افزایند یعنی مردم ذاتاً طالب قھاریت حق ھستند و آنرا میستایند
و این شقاوت و کفر آنھاست .
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد دوم ص 212
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.