در جستجوی خوشبختی

در جستجوی خوشبختی

ھیچ جستجوئی احمقانه تر از جستجوی خوشبختی نیست

زیرا خوشبختی در وجود ماست ھمانطور که بدبختی. لذا

جستجوی خوشبختی و برنامه ریزی برای دست یافتن به آن

به مثابه دنبال نخود سیاه رفتن است . برای رسیدن به خوشبختی

کافیست که از جستجوی آن دست بکشیم و برایش برنامه ریزی

نکنیم بلکه باز ایستیم زیرا خوشبختی که ھمان احساس رضایت

قلبی است ھرگز امری مربوط به شرایط و امکانات نیست و گرنه بشر

مدرن اکثراً می بایستی خوشبخت شده باشند زیرا بخش عمده ای

از آرزوھای انسانھای دوران گذشته درعصر ما تحقق یافته است در

حالیکه انسان مدرن بدبخت ترین انسانھاست .

گرایش جھانی به خود – تخدیری و خودکشی و اوج گیری توحش و

جنون و جنایت دال بر این بدبختی فزاینده است .

ایده و آرمان و برنامه برای خوشبختی تنھا قلمرو پیدایش بدبختی

است . آنچه که خوشبختی نامیده می شود نام مستعار بدبختی

است که شیطان در ذھن ما القاء کرده است و ما را به آن وعده می دھد .

بدبختی محصول ایده و آرمانی است که خوشبختی نامیده می شود .

بدبختی معلول آرمانشھرھای ذھنی ماست که ما را از کانون خوشبختی

حقیقی که دل ماست و اکنونیّت ماست غافل کرده است .

خوشبختی فردا، ایده شیطان است .

از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد پنجم ص 10