آرایش
« یک عبادت زنانه »
در حدیثی از پیامبر اسلام آرایش زن برای شوھرش عبادت محسوب شده است در قران کریم ھم به زنان
خطاب شده که خود را برای شوھرشان زیبا و زینت کنند . و این امری عجیب می نماید یعنی عبادت بودن
این امر بس جای تفکر دارد .
ما بارھا نشان داده ایم که کفر ذاتی زن ھمان ناز و انکارش در قبال شوھرش بروز می کند که ھمان
ولایت ناپذیری از شوھر و کتمان مردانگی اوست که این امر در رویکرد به سائر مردان و ارایش و طنازی و
خود نمایی به نامحرمان اشکار می شود که این نتیجه ان است . بنابراین ارایش و زیباسازی زن برای
شوھر و جلب نظر شوھر ھمان رویکرد او به شوھر و مبارزه بر علیه کفر و انکار خویش نسبت به شوھر
است و پذیرش ولایت شوھر نسبت به خویشتن و تحویل دادن خویشتن به دل و محبت شوھر است که
طبعاً او را از جلوه گری برای سائر مردان بی نیاز می کند و این عصمت زن است و لذا امری تماماً عبادی
می باشد ھمانطور که عدم زیباسازی زن برای شوھر به معنای راندن شوھر از خویشتن است که منجر
به خود نمایی در بیرون از خانه می شود که ھمان کفر و دین ستیزی اوست .
زن با زیبا کردن خود برای ھر مردی در واقع وجود خود را از طریق چشم ان مرد بر دلش وارد می کند که
اگر این مرد شوھرش نباشد چنین واقعه ایی اساس زنا می باشد پس انکار و ناز زن نسبت به شوھر که
گاه یا بصورت زشت نمایی خود در پوشش و رفتار نسبت به شوھر بروز می کند و گاه حتی به روشی
مکارانه تر عمل می کند و ان زیباسازی و عشوه گری ولی انکار و تکبر می باشد که گناه و خیانتی برتر
است . پس واضح است که ارایش و زیباسازی زن برای شوھر بھمراه تواضع و رویکرد و ولایت پذیری ھم
زن را به لحاظ عصمت مصون می سازد و ھم موجب سلامت و عزت او در ھمین دنیاست در غیر این
صورت زن یا به خیانت کشیده می شود که این جزای انکار اوست و یا دچار افسردگی و دلمردگی در خانه
می شود که این نیز جزای دیگر است.
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد پنجم ص 285
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.