سه رکن همزیستی
یک ھمزیستی پایدار و صالحانه بر سه رکن استوار است : نیاز، اعتقاد ، عاطفه .
نیازھا قلمرو انجام وظیفه اند و بمیزانی که ھر فردی وظیفه اش را در قبال طرف مقابل انجام می
دھد خود نیز در نیازھایش ارضاء می شود و به ارضائی باعزّت می رسد و بی نیاز می گردد . این یک
قانون ذاتی است . کسی که در قبال نیازھایش که از جانب دیگران بر آورده می شود احساس وظیفه
نمی کند در ارضای نیازھایش دچار احساس قحطی و حقارت می گردد ھر چند که بر حسب ظاھر
نیازھایش بر آورده گردد. انجام وظیفه بر اساس نیازھای متقابل موجب رضایت و آرامش و صلح در
رابطه می شود و امکان ھمفکری و ھمدلی و رابطه بالاتنه ای را پدید میآورد در غیر اینصورت حتّی
اعتقادات و عواطف مشترکی ھم که قبلاً وجود داشته مختل می شود . این امر از قانونی عادلانه در
رابطه پیروی می کند و ربطی به اراده فردی ندارد . حتّی اگر فردی در رابطه بطور یک جانبه انجام
وظیفه کند و توقع ھیچ وظیفه ای ھم از طرف مقابل نداشته باشد باز ھم روابط معنوی و عاطفی
مسئله دار و مخدوش می گردد و رابطه دچار بحران می شود . این مسئله علّت العلل فروپاشی
خانواده است . روابط عاطفی محصول روابط فکری و اعتقادات مشترک است و روابط اعتقادی و
ھمفکری ھم محصول انجام وظیفه متقابل و عدالت و انضاف در ارضای نیازھای متقابل می باشد .
بنابراین رکن پایه ای مثلث ھر رابطه ای ھمانا شناخت وظایف در انجام صادقانه وظیفه در قبال
دیگران است . انجام وظیفه را حقارت دانستن و از زیر بارش فرار کردن و یا آنرا منّت ساختن و تبدیل
به ایثار نمودن علت العلل فساد ھر رابطه ای است . کسی که وظایف خود را نمی شناسد نیازھایش
را نمی شناسد و لذا نمی تواند دارای ھیچ اعتقاد و عاطفه ای پایدار باشد و از ھیچ اعتبار و ارزشانسانی برخوردار نیست .
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد اول ص 47
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.