علم آخرالزمان
آخرالزمان به معنای به پایان رسیدگی جریانھاست زیرا ھر جریانی ،موجی از حرکت زمان است .
امروزه بن بست ھا موضوعی و فنّی و عارضه ای نیستند بلکه ذاتی و تاریخی و سیستماتیک وساختاری
ھستند درست مثل مسائل و مشکلات یک انسان پیر که پایش لب گور است . مشکلات و بن بست ھای
او اقتصادی و سیاسی و فیزیولوژیکی و فلسفی و اعتقادی و روانی نیستند بلکه تاریخی و ساختاری
ھستند .
برای شناخت بن بست ھای جھان مدرن بایستی معنای آخرالزمان را دریافت و برای چنین شناختی
بایستی زمان را در دو قلمرو جھانی و انسانی درک نمود . امروزه ھیچ علمی اساسی تر و مبرمتر از
شناخت ماھیت زمان طبیعی و تاریخی و انسانی نیست . زمان مورد نظر ما زمان متافیزیکی و روحانی
است که البته در بطن زمان نجومی نیز قابل درک باشد . این زمان را جز از طریق درک و باور و تجزیه و
تحلیل تاریخی که درکتب و روایات مذھبی موجود است نمی توان مورد مطالعه و تفکّری عقلانی قرارداد
منتھی بر اساس شناختی که از نفس و روان انسان در تاریخ و در زمان حال حاصل می آید . یعنی زمان و
تاریخ مقدس بر مبنای معرفت نفس و بر موضوعات جاری درجھان مدرن.
زمان شناسی ، غایت شناسی و جریان شناسی بر اساس مسائل جاری در جھانی که در آن زندگی می
کنیم .
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد دوم ص 26
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.