فلسفه واکسن
فلسفه واکسن در اندیشه پاستور بر این مشاھده محتمل و احمقانه پدید آمد که انسانھائی که یکبار
به ویروس یا میکروبی مبتلا شدند و نمردند دیگر در قبال آن مصونیت دارند . بدین ترتیب کل جان
بشریت ملعبه این امر شد و ھمه به انواع میکروبھا پیشاپیش مبتلا می شوند تا مبادا که بعدھا
بواسطه ابتلای به آن بمیرند .
مسئله اصلی در فلسفه واکسن اینست که اصلاً چرا برخی از آدمھا اصولاً در قبال این ذرات حامل
امراض مھلک مصونیت دارند و مابقی ندارند . پاسخی فنی به این مسئله آنست که برخی دارای
سیستم ایمنی قدرتمندی ھستند و این میکروبھا را نابود می کنند . ولی معلوم نیست که چرا ؟
امروزه این چرا مربوط به ذات بشر (ژن) گردیده است و ھمه چیز تقصیر ژن است .
فلسفه واکسن اینست که با وارد کردن عمدی اندکی میکروب به بدن انسان بتدریج سیستم ایمنی
بدنش خود را در قبال آن آماده و قوی می سازد . ولی معضله جھش این میکروبھا و ناکارآمدی آنتی
بیوتیک پاسخی دندان شکن به این فلسفه احمقانه است. یعنی جریان تاریخی واکسنیزه کردن منجر
به جھش اقتداری میکروبھا شده و از این جھش، میکروب و مرضی مھلکتر رخ داده است. این قاعده
شامل ھمه میکروبھا از جمله سرماخوردگی می باشد . و اینست که امروزه بسیاری بواسطه
سرماخورده گی می میرند زیرا میکروب آن تبدیل به سارز شده است . ھمانطور که ویروس ایدز
حاصل جھش میکروب مالاریا در جریان واکسن سازی بوده است . امروزه حتی زخم معده تبدیل به یک
بیماری میکروبی و مسری شده است و ھمه اینھا محصول جریان واکسن سازی و آنتیبیوتیکھا و
داروھائی چون کورتون و سائر مسکن ھا و تب برھا می باشد . ھمه امراض مدرن محصول این جنبه
از پزشکی است .
براستی روح پاستور در قبال این جنون انسان سوز چه پاسخی دارد ؟
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد اول ص 184
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.