نظري به تئوري « وحدت کبیر »
تئوری« وحدت کبیر » را انیشتن بنا نھاد ولی موفق به تبیین ریاضیاتی و علمی آن نشد این یک آرمان
فلسفی بود که میخواست یگانگی ظاھر و باطن جھان را در ریاضیات اثبات کند . این وحدت ھمانا اثبات
یگانگی و اتحاد قوانین الکترومغناطیس و جاذبه است . یعنی اثبات این امر که قوانین حاکم بر جھان ذرات
بنیادی در بطن اتم ھمان قوانینی است که بین کرات و کھکشانھا وجود دارد . یعنی اثبات وحدت جاذبه
الکترونی و کھکشانی . و این یعنی درک یگانه آن نیروئی که ذرات را به یکدیگر می چسباند و نیروئی که
کرات و کل کائنات را بھم مربوط می سازد. به بیان دیگر این ھمان قانون یگانه استقرار موجودات است .
عدم پیروزی علمی این نظریه بدان معناست که یک عنصر یا نیروی سومی وجود د ارد که نیروی گرانش(
جاذبه ) و مغناطیس ھر دو بر آن استوارند و از آن پدید آمده اند . اخیراً نظریه جدیدی درساختار عالم ماده
پدید آمده که موسوم به نظریه طنابی بودن جھان است و یا بعبارتی نظریه موئی یا زلفین بودن ساختار
کائنات می باشد که این موی ھا یا طناب ھا ھزاران بار نامر ئی تر از الکترونھا و فوتونھای نور می باشند
و در واقع این موھا می تواند عنصر اولیه ای باشد که ھمه انرژیھا از آن پدید آمده اند .این نظریه ما را به
یاد زلف یار در عرفان اسلامی می اندازد که کل جھان ھستی را به مثابه زلف و گیسوی یار می داند .
شاید در این نظریه اثبات نشده بتوان دانش پریشان بشری را در زلف واحد یار به وحدت رسانید و زلف
پریشان را جمع نمود .
از کتاب " دایره المعارف عرفانی " استاد علی اکبر خانجانی جلد پنجم ص 167
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.