وعده گاه - میعاد
۲۳- و حتی بسیاری آنگاه هم که قیامت کبری فرا رسید و بساط جهان جمع و طومارش پیجیده شد هنوز هم به وقت نیستند و می خواهند به دنیا بازگردند و لذا خود را در آتش سرنگون می کنند زیرا دوزخ، باقی مانده دنیا در آخرت است. زیرا هنوز کارهای ناکرده بسیار دارند عقب مانده اند تنبلی کرده اند و هنوز کار دارند و مهیای وصال نیستند. مثل پیر پسرها و دخترهایی که همه عمر را صرف ولگردی و عیاشی کرده و فرصت و امکان ازدواج نیافته اند و بچه مانده و به بلوغ عقلی نرسیده اند.
۲۴- آدمی یا خود به حساب خود می رسد و یا زمان (دهر) به حسابش می رسد. آنکه در این دنیا به حساب خود رسید به پایان زمان رسیده و وعده گاهش فرامی رسد.
۲۵- روزی که کودکان را پیر می کند آسمان شکافته شود و در آن روز وعده خدا به فعل آید. مزمل۱۸-۱۷-
کتاب خداشناسی امامیه جلد سوم ص ۵۱۹- استاد علی اکبر خانجانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.