احساس گناه
احساس لذت و عزت و مستی و زندگی و گناه جملگی جریان و احساس و واقعه ای واحد است. و به معنای حضور روح در انسان است و روابطی مستقیم دارند. میزان حضور روح و فعالیت و خلاقیت آن در حواس و غرایز و اعمال روزمره همان میزان احساس لذت و مستی توأم با گناه است. زیرا روح همان عنصر فرابرنده و تعالی بخش اعمال انسان است و انسان را تحت اراده خداوند بسوی منشأ ذاتی هر لذت و عزت و زندگی می کشاند و این فرابرندگی همان احساس گناه است و گوهره همان واقعه ای است که در فلسفه غربی موسوم به " ترانسدانس " می باشد و در فلسفه شرقی همان تعالی معنوی و حرکت جوهری و عروج روحانی و مکاشفه می باشد که همان بروز گوهره های نهان حواس و غرایز بشر می باشد که چشم و ادراک برتری را پدید می آورد و زندگیهای شدیدتری را موجب می شود و حقیقت را در واقعیت طبیعت عریان می سازد.
احساس گناه موجب تجدید حیات و احیای مستمر حواس و غرایز است. احساس گناه زجر دهنده نیست بلکه تزکیه کننده حواس و غرایز و احساسات است. ولی ایده گناه که پدیده ای تبلیغی-اجتماعی-سیاسی می باشد عموماً زجرآور است و موجب ریا می شود نه تزکیه و احیای قوای زندگی. ایده گناه که معمولاً بصورت قوانین عرفی و حکومتی در می آید و از همان جانب القاء می گردد اساساً تنبیه کننده عدم احساس گناه است.
از کتاب خاطرات حواس ص 12
دانلود رایگان کتاب های صوتی و متنی استاد علی اکبر خانجانی در سایت :khanjany.com و nooreomid.net
نشانی تلگرام: khodshenasi4@
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.