منشاء کفر و بدبختی بشر
که نعماتی را که خداوند به هر فردی اعطا نموده درک و تصدیق نمی کند و
شکرش را به جا نمی آورد و لذا از مواهبش محروم می ماند و لذا
دچار قحطی و آتش حرص و حسد گشته و چشم به نعمات زندگی دیگران
دارد و به همه آدمیان دچار خصومت می شود و به این باور شیطانی
می رسد که گویی همه آدمیان متحداً حق او را خورده و او را از زندگی
محروم کرده اند. و این اساس ضلالت و شیطان زدگی بشر است که وی
را در دو دنیا می سوزاند و به عذاب نابودی می کشاند زیرا آن حیات و
هستی را که خدا به او بخشیده قدر نمی شناسد و شکر پروردگار را
نمی کند پس بدان هر انسان بدبخت و مفلوکی که می بینی جز این
علتی ندارد که همین ناشکری او را نهایتاً تبدیل به یک شیطان
می کند یعنی یک جنایتکار.
از کتاب " خداشناسی امامیه - امام شناسی قرآنی و خودشناسی الھی - جلد چهارم - ص 647
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.